Nijmegenaar moet hulp aan dakloze met dood bekopen: OM eist 10 jaar gevangenisstraf en tbs met dwangverpleging
‘’Door hem in zijn eigen woning dood te steken heeft verdachte op gewetenloze wijze misbruik gemaakt van de zachtmoedigheid, het mededogen en het vertrouwen dat het slachtoffer hem had geschonken door hem als dakloze in zijn huis op te nemen. Ondanks eerder gerezen problemen veroorzaakt door verdachte, kon het slachtoffer het niet over zijn hart verkrijgen hem de na de eerste uitzetting buiten te laten staan en heeft hem opnieuw toegelaten tot zijn woning. Dit heeft hij uiteindelijk met de dood moeten bekopen.’’
Voor de rechtbank in Arnhem eiste de officier van justitie vandaag een gevangenisstraf van 10 jaar en tbs met dwangverpleging tegen een 58-jarige man zonder vaste woon- of verblijfplaats. Volgens het OM is er voldoende wettig en overtuigend bewijs dat de man op 27 juli 2023 de bewoner van een woning in de Nijmeegse wijk Bottendaal heeft doodgestoken. Het lichaam van de man werd hier op 1 augustus met steekwonden in buik en borst aangetroffen. In de woning leek een worsteling te hebben plaatsgevonden en er werd een mes aangetroffen met hierop het DNA van de verdachte.
‘’Verdachte heeft 7 dagen later, na een week door Nederland te hebben gezworven, in een summiere verklaring een moeilijk voor te stellen alternatief scenario geschetst, dat aan alle kanten piept en kraakt en op essentiële punten in strijd blijkt te zijn met objectieve bewijsmiddelen’’, aldus de officier van justitie. Volgens de verdachte was hij er getuige van dat de bewoner zichzelf met een mes verwondde en is hij in paniek het huis ontvlucht. Hij liet na om hulpdiensten te bellen, hoewel het slachtoffer volgens zijn verklaring nog wel leefde.
De details die verdachte vervolgens opsomt over zijn vlucht en zijn gemoedstoestand zijn aantoonbaar onjuist, aldus de officier van justitie: ‘’Verdachte zegt dat zijn telefoon leeg was en hij daardoor niet kon bellen. Onderzoek wijst uit dat de telefoon meer dan 30% opgeladen op dat moment. Ook verklaart verdachte in paniek te zijn geweest en geen kans te hebben gezien om nog iemand te waarschuwen. Ook dat blijkt niet te kloppen. Hij wandelt immers - blijkens de scherpe camerabeelden - op zijn dooie gemakje door de straat, doet volstrekt onbekommerd een boodschap bij de buurtsupermarkt. Vervolgens wandelt hij rustig door naar het station, waar hij bij de automaat een kaartje koopt en vervolgens in de trein stapt. Geen enkel teken van opwinding of paniek, integendeel: rust en kalmte en prima in staat om normaal te functioneren. Vervolgens onderneemt hij 7 dagen lang geen enkele actie om hulp in te schakelen.’’
Dit alles is reden voor het Openbaar Ministerie om het alternatieve scenario als volstrekt onaannemelijk aan de kant te schuiven. Aangezien er voor voorbedachte raad, en dus voor moord, geen bewijs, wordt de verdachte doodslag verweten.
‘’Verdachte heeft Rob beroofd van zijn kostbaarste bezit, te weten zijn leven. Ook als je worstelt met het leven, kan dit leven nog steeds het kostbaarste bezit zijn. Rob genoot van heel veel dingen uit het leven, zoals blijkt uit getuigenverklaringen. Hij haalde levensgeluk uit het maken van kunst en het begeleiden van jonge mensen met het maken van kunst en het zetten van hun eerste stappen op dit pad’’, zo schetste de officier van justitie.
‘’Verdachte heeft vervolgens uit pure berekening het overleden slachtoffer zijn eigen dood in de schoenen geschoven. Hierbij toont hij zijn ware aard: geen enkel berouw tonen en geen enkele verantwoordelijkheid nemen voor je eigen daden, maar de schuld zonder blikken of blozen bij een ander neerleggen. Zelf prefereert verdachte de comfortabele slachtofferpositie. Hierdoor heeft hij de nabestaanden in verwarring achtergelaten en het proces van afscheid nemen extra zwaar en onverteerbaar gemaakt.’’
De verdachte heeft een zeer uitgebreid strafblad met geweldsdelicten. Maar volgens deskundigen kan hij als gevolg van zijn stoornissen niet volledig verantwoordelijk worden gehouden voor dit levensdelict. Alles afwegende vindt het OM een gevangenisstraf van 10 jaar en tbs met dwangverpleging passend.
Ook na beëindiging van de gevangenisstraf en de tbs moet het mogelijk blijven om de verdachte gedragsbeïnvloedende en vrijheidsbenemende voorwaarden op te leggen, en hiertoe werd een maatregel gevorderd.