Requireren kun je leren

Nieuwsbericht | 26-01-2017 | 12:00

Meedoen aan de Nationale Requireerwedstrijd voor studenten is voor mij zonder twijfel één van de hoogtepunten van afgelopen jaar. En het allerleukste is dat die mogelijkheid er voor jou ook is. Nog niet helemaal overtuigd? Graag neem ik je mee in mijn “requireeravontuur”.

Toen ik begin vorig jaar stuitte op een oproepje voor deelname aan de Nationale Requireerwedstrijd voor studenten, was ik vrijwel meteen razend enthousiast. Al met al heeft het volgens mij nog geen 5 minuten geduurd totdat mijn inschrijving compleet was. Over weloverwogen en bewuste keuzes gesproken…

Zo snel als ik me had ingeschreven, zo traag was ik met mijn voorbereiding voor de voorronde. Ik denk dat ik het strafdossier dat ten grondslag lag aan het requisitoir wel drie keer binnenstebuiten heb gekeerd om er zeker van te kunnen zijn dat ik écht niets had gemist. Vervolgens heb ik geprobeerd om alles juridisch inhoudelijk uit te pluizen wat er maar uit te pluizen viel. Daarna begon het schrijven waarbij ik vooral het sluitstuk lastig vond: hoe kom je tot een eis en wat doe je met de vordering van de benadeelde partij?

De dag van de voorronde

Op 18 maart 2016 was het dan eindelijk zover: de voorronde van de Nationale Requireerwedstrijd. Met knikkende knieën stapte ik die middag de rechtbank in Maastricht binnen. Samen met de andere kandidaten werd ik opgevangen in een aparte ruimte in het gebouw. Hier moesten we wachten totdat we aan de beurt waren. Het leek een eeuwigheid te duren, maar uiteindelijk stapte ook ik, in stijl gekleed in toga, de zittingszaal binnen. Mijn prioriteit verschoof op dat moment van fatsoenlijk requireren naar vooral niet struikelen over de toga, waar ik met mijn 1.58 meter volgens mij twee keer in paste. Wonder boven wonder lukte beide, geheel tegen mijn verwachtingen in: ik kwam als de winnares uit de bus (en ik ben niet gevallen)!

De landelijke finale

Een maand na de voorronde vond in het Paleis van Justitie Amsterdam de landelijke finale plaats. Deze landelijke finale verschilde met de voorronde in die zin dat je na het requisitoir ook diende te reageren op het pleidooi van de advocaat. Dit maakte het extra spannend. Bij mijn voorbereiding heb ik dan ook geprobeerd om zoveel mogelijk potentiële verweren te bedenken en, misschien nog wel nog belangrijker, een weerwoord hierop te formuleren

De daadwerkelijke wedstrijd was echter maar een onderdeel van de landelijke finale. Deze bestond namelijk uit twee dagen, inclusief overnachting, lunches en diner. Op de eerste dag stonden er verschillende workshops door officieren en andere mensen uit de praktijk op het programma. Doordat bij de lunches en het diner verschillende medewerkers aanschoven, kon je op een laagdrempelige manier ontzettend veel te weten komen over het OM. Die avond was er nog een stadswandeling door het centrum van Amsterdam die natuurlijk niet compleet was zonder een borrel in een café in de Jordaan. Je zou bijna vergeten waarvoor je ook alweer daadwerkelijk naar Amsterdam was gekomen. De dag erna was het dan écht zover: de landelijke finale. Gekleed in weer een veel te grote toga merkte ik hoezeer mijn zelfvertrouwen in requireren was gegroeid ten opzichte van de voorronde.