Wie zijn deze mensen en hoe zamelen ze geld in?
Daar is geen eenduidig beeld van te schetsen. Denk bijvoorbeeld naast het verlenen van financiële steun ook aan het leveren van goederen of diensten. Het kan gaan om het werven van fondsen, het voorhanden hebben van geld dat dient om een aanslag te financieren, het geven van informatie over financiering, tot het daadwerkelijk beschikbaar stellen van goederen of geldelijke steun.
Wat bijvoorbeeld gebeurt is het financieel ondersteunen van Nederlandse strijders die zich in Syrië of Irak hebben aangesloten bij een terroristische organisatie. Deze strijders zijn voor hun inkomstenen grotendeels afhankelijk van hun achterban. Zij leven in een oorlogseconomie en verdienen (volgens meerdere bronnen) te weinig om van rond te komen. Zij doen dan ook wel eens een beroep op hun achterban in Nederland, hun familie en hun vrienden. Het is voor de strafbaarheid overigens niet van belang of die achterban uit ideologische overtuiging bijdraagt of vanuit loyaliteit aan de persoon, om een vriend of familielid te ondersteunen.
De uitreizigers die een beroep doen op hun familie of vrienden lopen dus het risico dat deze mensen door hun toedoen een gevangenisstraf krijgen opgelegd voor het verlenen van financiële steun.
Dergelijke zaken zijn eerder beoordeeld door de rechtbank Rotterdam. In die zaak had een verdachte 1.000 euro overgemaakt aan een vriend van hem die aan het strijden was in Syrië. Dit geld was volgens de verdachte bedoeld voor levensonderhoud. Desalniettemin is deze verdachte veroordeeld tot een gevangenisstraf van 1 jaar voor terrorismefinanciering. De rechtbank overwoog hierbij dat door het financieel ondersteunen van een jihadstrijder, waardoor een toename van het vermogen van die jihadstrijder wordt bewerkstelligd, bewust de aanmerkelijke kans wordt aanvaard dat het ingezamelde en beschikbaar gestelde geld ingezet wordt voor terroristische doeleinden.