Twintig jaar gevangenisstraf en TBS geëist voor moord op studente in Leeuwarden
In de vroege ochtend van 6 maart 2022 komt Mieke Oort om het leven bij een heftige geweldsincident. Haar vriend Tom raakt bij het incident zwaar gewond en is ternauwernood gered. Verdachte is hiervoor verantwoordelijk en bekent dat hij hen beiden meermalen met een mes in de borst en bovenlichaam heeft gestoken. Ben, een huisgenoot van Mieke, raakt gewond door een messteek die verdachte hem toebrengt. Daaraan voorafgaand heeft hij een Molotov cocktail tegen het raam van de woning gegooid. De officier: “Wat verdachte heeft gedaan had nooit en te nimmer mogen gebeuren en is op geen enkele wijze goed te praten”. De 27-jarige verdachte uit Leek hoort twintig jaar gevangenisstraf en TBS met dwangverpleging tegen zich eisen.
Verdachte was obsessief richting Mieke, een Amerikaanse student uit Leeuwarden. Begin oktober 2021 leren Mieke en verdachte elkaar kennen via Tinder. Ze spreken af en gaan op date. Verdachte wilde een relatie met haar, terwijl Mieke een fijne tijd wilde hebben tijdens haar studententijd zonder een echte vaste relatie met verdachte. Deze twee uitgangspunten pasten niet bij elkaar en leidde bij verdachte tot stalkingsgedrag. De officier: “Het sturen van dure cadeaus, terwijl zij daar niet om vroeg, het plaatsen van een tracker in haar fiets en het volgen van Mieke via de app Amigos zijn slechts een paar voorbeelden van handelingen van verdachte voorafgaand aan het tragische weekend van 6 maart. Verdachte heeft spijt, wil de tijd terugdraaien, maar dat is onmogelijk. Hetgeen verdachte heeft gedaan had nooit en te nimmer mogen gebeuren en is op geen enkele wijze goed te praten.”
Verdachte heeft daarnaast het leven van Tom op ingrijpende wijze veranderd. Hij kan zich niets van het incident herinneren, maar ziet dagelijks de littekens die hem doen herinneren aan het incident en de impact ervan. De levensreddende handelingen van hulpverleners in de woning hebben ervoor gezorgd dat er geen dubbele moord op de dagvaarding staat, maar het had weinig gescheeld. Het is in elk geval niet aan verdachte gelegen dat Tom het steekincident heeft overleefd. Verdachte heeft Tom drie maal in de borst geraakt, de plek met de meest essentiële vitale organen, het hart en de longen.
De officier: “Wat ik opmaak uit alle gesprekken en incidenten voorafgaand aan het bewuste weekend in begin maart is dat tijdens de relatie meerdere momenten van aantrekken en afstoten waren tussen beiden. Ook was er onduidelijkheid vanuit Mieke over de relatie enerzijds. Anderzijds is er de problematiek, het autisme van verdachte waarin hij juist in sociale situaties niet weet hoe hij moet handelen en wat sociaal geaccepteerd is. Hij had juist die duidelijkheid nodig. Deze twee componenten hebben elkaar mijns inziens enorm versterkt.” De avond van het ten laste gelegde lijken de krenking door de hernieuwde afwijzing van Mieke, de aanwezigheid van Tom en de laatste hoop van betrokkene die daardoor de bodem ingeslagen werd de druppel te zijn geweest die de emmer deed overlopen.
Verdachte wist op het moment dat hij wegreed vanuit Leeuwarden naar Leek in het begin van de nacht al dat Mieke en Tom samen waren. Hij had hier immers het bewijs van op zijn telefoon staan in de vorm van een filmpje. Hij werd op dat moment kwaad. Hij reed terug naar Leek en pakte de eerder gekochte jerrycan met benzine en maakte de Molotov cocktails. Hij pakte een hamer uit de schuur en een mes uit het messenblok. Het andere mes had hij al bij zicht. Vervolgens reed hij ruim een half uur terug naar Leeuwarden. Hij had ruim de tijd om na te denken over zijn plan en de gevolgen daarvan. Ook bij de woning heeft hij tijd gehad om na te denken. In de ruim tien minuten dat hij bij de woning stond, heeft hij de tijd gehad om over zijn plan na te denken en tevens de tijd gehad om zijn plan niet uit te voeren.
De officier: “Alles overwegende kom ik tot de conclusie dat verdachte voorbedachte rade had op het doden van Mieke en het bijna doden van Tom. De tenlastegelegde feiten moord en poging moord kunnen wettig en overtuigend bewezen worden verklaard”.
De officier: “Hij kon op dat moment nog wel keuzes maken en nadenken, zoals bijvoorbeeld de welbewuste keuze om Ben niets aan te doen en het maken van het plan van eerst een Molotov cocktail te gooien tegen het raam om het brandalarm af te laten gaan en wellicht chaos te creëren, via de regenpijp naar boven te klimmen, het raam van de deur in te slaan en vervolgens te steken. Ik kom dan ook tot de conclusie dat verdachte licht verminderd toerekeningsvatbaar is.”
Het advies van de rapporteurs, om de kans op toekomstige geweldsescalaties terug te dringen, is dat verdachte een behandeling krijgt gericht op het leren om veilig te hechten, het verkrijgen van meer eigenheid en het zich anders leren opstellen in relaties met anderen. Daarnaast dient verdachte te leren hoe woede en frustraties te herkennen, hoe daarmee om te gaan, dienen de vermijding en de emotionele afsplitsing doorbroken te worden, en moet hij leren om zijn woede op gepaste wijze te kanaliseren. Er wordt geadviseerd om verdachte een dergelijke behandeling op te leggen binnen het juridisch kader van de maatregel van de maatregel van TBS met dwangverpleging.
De officier: “Het leven van een jonge vrouw is door verdachte ontnomen. De nabestaanden moeten verder zonder Mieke. Studeren en de achtergrond van een deel van haar familie te leren kennen was de reden voor Mieke om naar Nederland te gaan. Een plek waarvan haar ouders dachten dat het een veilige plek was. Dat bleek het niet te zijn. De nachtmerrie van iedere ouder. Het onvoorstelbare leed dat verdachte hen heeft aangedaan is onbeschrijfelijk en door vader, moeder en zus in het spreekrecht indrukwekkend tot uiting gebracht. Het nemen van een leven is het ergste feit in ons wetboek van Strafrecht.”
De officier eist voor moord, poging moord, mishandeling en brandstichting een gevangenisstraf voor de duur van twintig jaar plus de maatregel TBS met dwangverpleging. Aangezien er sprake is van een verdenking van moord en poging moord vraagt de officier de rechtbank in het vonnis op te nemen dat het gaat om een ongemaximeerde TBS*.
* Een TBS met dwangverpleging duurt bij lichtere misdrijven maximaal vier jaar, maar in het geval er sprake is van een geweldsmisdrijf zoals moord kan de rechter de maatregel onbeperkt verlengen als de kans op terugval onvoldoende is afgenomen. Tbs met dwangverpleging eindigt altijd voorwaardelijk. Dat betekent dat de dader zich ook na de maatregel moet houden aan afspraken met de reclassering. Er is geen maximumtermijn meer voor de voorwaardelijke beëindiging van tbs. Dat betekent dat rechters het toezicht kunnen blijven verlengen als de kans op terugval onvoldoende is afgenomen. Dat kan jaarlijks of elke 2 jaar. De tbs’er kan tegen elke verlenging in beroep gaan. (bron: https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/tbs-en-overige-forensische-zorg/tbs/soorten-tbs
